Pannenkoeken met cantharellen hebben we gegeten. Geblust met Calvados en verrijkt met mirabellen. Een jaar is het geleden dat Klaas stierf. We hebben de gemberpot die we toen ritueel in de rouwpot overgegoten hadden weer teruggegoten in de pot met de hoge rand. En alles bijna leeggegeten.
Rouw maakt hongerig.
Een mens heeft woorden nodig om te blijven leven. Dat hebben we gedaan.
Wat hebben veel mensen van Klaas genoten. En wat kwamen ze blij bij hem aan.
Ik bleef behoorlijk ontredderd achter vorig jaar.
Ik krijg dan wel veel voor elkaar. En weet de spullen goed en vooral mooi te besturen maar wat heb ik het nodig om begrensd te worden, door iemand die mij aan kan.
Vrije geest zkt sturing zag ik op een affiche toen ik heen en weer liep in Amsterdam.
Met het zoeken naar de beste vorm om hem neer te leggen, met de as, met het grote afscheid en daarna alle spullen, met alles wat er in het leven kan en vooral ineens niet zomaar ineens kan.
Gelukkig zijn er allemaal mensen die mij hielpen en nog helpen.
Deze dagen besef ik dat meer dan ooit.
Met de ene bijeenkomst na de andere.
Met alles wat nog komt.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen