Yvonne heeft een doorbraak. Het stuk wat ze schrijft over verbeelding en waarheid staat als een huis. Sinds de regen is losgebroken heeft ze de tuinkamer als residency genomen. De deuren wijd open. Misschien dat het daardoor is gaan stromen.
Nu nog een titel.
De tuin voelt ineens herfstachtig aan. Het huis leeg. Staren vanuit de ramen. Melancholie. Kasper is vertrokken. De Zwarte zielen naar huis.
Klaas.
Aan de deur belt pater Hugo van de Besloten Tuin in Warfhuizen.
Hij mag altijd bloemen plukken voor de kapel van de Kluizenarij die gewijd is aan het feest van Maria Tenhemelopneming.
15 augustus is dat feest en overal zijn de bloemen uitgedroogd. Ik heb nog wat Annabellen.
15 augustus is dat feest en overal zijn de bloemen uitgedroogd. Ik heb nog wat Annabellen.
Hij heeft ooit een beeld besteld in Spanje van de huilende Maagd. Niet doorhebbend dat het meer dan levensgroot was en een hele schare bedevaartgangers mee zou brengen naar zijn Kluis in het oergereformeerde kerkgebouwtje.
Nu knetterkatholiek ingericht met prachtig gezongen missen en officies.
Bij mij lekt het in de kamer waar ik slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten