Bands spelen op de architectonische as. Het wordt langzaam zwart.
In mijn welkomstwoord heb ik Klaas herdacht. Dat hij dit echt niet zou hebben zien zitten. Ik wel. Lekker lawaai in de tent. En iedereen geniet.
Is dat niet wat zwart is. Dat ook iets wat niet kan, mooi is?
In het klooster spraken we over de witte spiritualiteit van de benedictijnen. In het wit zitten alle kleuren. Je kon van binnen zijn wie je wilde. Maar zonder het zwart kan je het wit niet zien.
En in zwart zitten ook alle kleuren
De bands spelen...
Timescape is een instrumentale jongens wereld tegen de geometrische figuren van de haag
Lammers en Lammers spreken gedichten in een achtergrond van de ondergaande zon met vogel en natuurgeluiden en een dansende tweeling
Willie Darktrousers neemt je mee in een aangrijpend dichtbije zoektochtbagger
en BlackboxRed geeft een geweldig dynamisch slot.
Terwijl ik over de weg loop naar mijn logeeradres hoor ik in de verte het lawaai.
Binnen wordt het een enorme logeer partij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten