Bloody hot was het in Londen. De hitte maakt alles tot een zinderende eenheid.
Goed om weg te zijn voor Oosterhouw een bubbel wordt.
Lastig om terug te komen en hier weer opnieuw te wennen.
Zonder verbinding lukt niks.
De foto's van de afgelopen dagen zijn uit zich zelf door elkaar geraakt. Het lijkt een moodboard voor een horrorfilm met een oerdegelijke onderstroom van vrienden die me halen van de trein, die me bezoeken en verhalen vertellen over jaren terug. Toen ik nog geen dertig was en niet door had wie zij waren.
Op FB kan je je aanmelden voor het tweede Zwarte Zielen Festival dat zondagmiddag begint met zand kruien voor het nieuwe feestplein in de lekke vijver bij de kas.
In Londen vond ik mooie letters voor de One on One Academy, en bijzondere architectuur. Pop-up papieren wegwerpservies van een uitzonderlijke schoonheid en een maquette voor een tempel die ik graag gebouwd zou zien.
Oosterhouw zit in een stroomversnelling met bloedmaan, Mars en een spanning tussen cultuur stimuleren en het hoofd boven water houden.
Mensen weten me te vinden. Plaattaarten voor Wongema's zomerpension. Lunches, residents.
Ik krijg raad van iedereen en kocht een cadeau voor een geheime liefde.
