Het stormt als nooit tevoren. Achter elke deur een eigen geluid, gekerm geloei door spleten. Het hout kraakt.
We doen alle luiken dicht.
Binnen voelt het veilig. Ik vind in een vensterbank een libel die zich dood vloog tegen het raam.
Binnen voelt het veilig. Ik vind in een vensterbank een libel die zich dood vloog tegen het raam.
Wonderschoon en wonderstil.
In mijn studio schrijf ik een lezing voor studenten van de Rietveld.
Over nieuwbouw.
Over het zaad dat ligt te slapen.
Over de eerbied II
Gij moet het eenzaam laten
het zaad dat ligt te slapen
en dat al kiem gaat maken.
Dit eerstelingsbewegen
van leven binnen leven
vermijd het te genaken.
Laat het stil in zijn waarde,
zaad in de donkere aarde;
zaad in de donkere aarde.
En het zal groen ontwaken.
door Ida Gerhardt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten