Stille Zaterdag. Tijd voor bezinning. Een jaar geleden opende ik de kluis op Oosterhouw. Nu het besluit om te verhuizen. Makelaars besteld. Plannen gemaakt. Opnieuw geen Stabilitas Loci.
Vanochtend in stilte om het huis. Straks een ronde door de tuin. Tien jaar geleden zag ik daar hoe liefde vorm kreeg in groen en aarde.
Klaas maakte de tuin voor Cor, voor de dichter C.O.Jellema.
Ik heb die tuin vanuit de volgroeide bosjes benaderd. Een pad met uitzichten naar buiten en doorzichten naar binnen. Glooiingen en stenen. Dit jaar is dat werk voltooid. Nu tijd voor [ver]anderen.
Is de zon ook een oog, de maan de weer-
glans van ons kijken? Licht te schenken.
Alsof zij dorst hebben de dingen denken
in vloeibaarheid. Gedacht geen grenzen meer
tussen wat is en wat wij zijnde denken,
gezien nooit dan in 't avondlijk verweer
tegen de lijn, belijning, grensverkeer
tussen overkanten die elkaar wenken.
Maar wat het raam waarvoor je zit omsluit:
een perspectief dwars door de velden heen
waarop een huis rust, vierkant tussen bomen,
neem dit voor wat het lijkt en je rust uit.
O zarte Sehnsucht. Wat de maan bescheen
wordt, overdacht als afscheid, onderkomen.
C.O. Jellema uit Oogopslag, Twaalf sonnetten met een Envoi
glans van ons kijken? Licht te schenken.
Alsof zij dorst hebben de dingen denken
in vloeibaarheid. Gedacht geen grenzen meer
tussen wat is en wat wij zijnde denken,
gezien nooit dan in 't avondlijk verweer
tegen de lijn, belijning, grensverkeer
tussen overkanten die elkaar wenken.
Maar wat het raam waarvoor je zit omsluit:
een perspectief dwars door de velden heen
waarop een huis rust, vierkant tussen bomen,
neem dit voor wat het lijkt en je rust uit.
O zarte Sehnsucht. Wat de maan bescheen
wordt, overdacht als afscheid, onderkomen.
C.O. Jellema uit Oogopslag, Twaalf sonnetten met een Envoi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten